ViewChain

Er zijn enkele uitdagingen in de huidige inhoudsdistributiesystemen op mobiele telefoons. Een van de uitdagingen is dat YouTube (45-55% gesplitst), Toutiao en Kuaishou het leeuwendeel (meestal 90% en meer) van de inkomsten uit hun contentdistributieservice bezitten. Het huidige winstmodel is sterk voorstander van de dominante centrale distributieplatforms voor content in de markt. Daarentegen zijn content makers van korte video's, apps, enz., Hoewel ze groot zijn in aantal, zwakke spelers individueel en hebben ze geen collectieve onderhandelingspositie. De platforms gebruiken zelfs een overheersende macht om de kleine makers van inhoud ertoe te dwingen gedeelde auteursrechten overeen te komen voor de inhoud van hun eigen creatie. In een ideaal systeem zouden makers van inhoud de auteursrechthebbenden zijn en zijn de platforms distributeurs van inhoud, waarbij de laatstgenoemde de eerste een deel van de opbrengst betalen voor gebruik van de auteursrechtelijk beschermde inhoud. Een andere uitdaging is dat toonaangevende gecentraliseerde systemen strakke censuur afdwingen om het risico voor hun platforms te minimaliseren. Aangezien ze dominant zijn in ontwikkelde landen, zetten deze systemen strenge censuurcodes op en voeren deze uit volgens hun bedrijfsbelangen. Als een rechtstreeks gevolg hiervan kiezen ze ervoor om inhoud uit te sluiten die volgens hun eigen regels ongepast wordt geacht, waardoor makers van inhoud geen zeggenschap meer hebben over het proces. Hoewel het belangrijk is om censuurcodes te volgen, beperkt dit de vrijheid van meningsuiting van de gemiddelde persoon. In werkelijkheid is het gebruikelijk dat mensen inhoud uitwisselen in privé-omgevingen waar ze een zekere mate van vrijheid genieten en niet noodzakelijkerwijs de zelfbeheersende regels volgen die worden gebruikt door de huidige distributiesystemen. Delen is een fundamentele menselijke behoefte en het is bekend dat de huidige systemen het vermogen van iedereen om dit te doen beperken.